Kanał RET

Wartość dodana kanału RET

Parametry dostępne z kanału RET odzwierciedlają pełen obraz erytropoezy, dostarczając cennych informacji do diagnostyki niedokrwistości.

W przypadku interferencji w oznaczeniu krwinek czerwonych oraz parametrów erytrocytarnych, takich jak MCHC, możliwe jest zastosowanie nowego algorytmu CBC-O dostępnego z Extended IPU. Algorytm ten umożliwia ustalenie przyczyny interferencji oraz sugeruje, które z narażonych na interferencje parametrów, można zastąpić ich odpowiednikami z kanału RET, a także automatycznie wylicza wskaźniki czerwonokrwinkowe – minimalizując konieczność manualnej weryfikacji problematycznych próbek.

RET-He jest raportowanym parametrem pochodzącym z kanału RET. Udowodniono, że jego efektywność diagnostyczna jest nadrzędna w stosunku do wszystkich parametrów dotyczących dojrzałych erytrocytów.

Jak to działa?

W kanale RET przy wykorzystaniu odczynnika lizującego dochodzi do nieznacznej perforacji błon komórkowych erytrocytów, leukocytów oraz trombocytów. Dzięki temu w kolejnym etapie znacznik fluorescencyjny, może wniknąć do wnętrza komórki. Marker fluorescencyjny znakuje wewnątrzkomórkowe kwasy nukleinowe, przez co sygnał fluorescencyjny jest wprost proporcjonalny do ich zawartości w komórce. Wykorzystując sygnał światła rozproszonego czołowo i sygnał fluorescencji, możliwe jest oddzielenie retikulocytów od dojrzałych erytrocytów.

W zależności od intensywności fluorescencji wyróżnia się trzy frakcje retikulocytów, odpowiadające etapom ich dojrzałości:

• LFR (retikulocyty o niskiej fluorescencji)
• MFR (retikulocyty o średniej fluorescencji)
• HFR (retikulocyty o wysokiej fluorescencji)

IRF, czyli frakcja niedojrzałych retikulocytów, jest parametrem wyliczanym z sumy MFR + HFR. IRF jest wskaźnikiem erytropoezy oraz jak pokazują badania, koreluje ze wszczepieniem neutrofili.

Kanał RET umożliwia także oznaczenie liczby płytek optycznych (PLT-O), ponieważ trombocyty zawierają wewnątrzkomórkowy RNA. Automatyczny, oparty o fluorescencyjną cytometrię przepływową, powtórny pomiar w kanale RET (reflex) jest stosowany do oznaczenia próbek z niewiarygodną liczbą PLT-I, ponieważ minimalizuje interferencje, wynikające z rozdziału populacji w oparciu wielkość komórek.